اشکان جهان آرای

چشم بودن سخت است. زبان بودن هم! سخت‌تر این‌که گاهی در عین حال که چشم و زبان دیگران می‌شوی، باید وکیل هم باشی. روزنامه‌نگاری چیزی شبیه به همین چند زاویه‌ بودن است. منشوری از مسئولیت‌ها! روزنامه‌نگاری پیش از حرفه، علاقه‌ی من است. سال‌ها پیش از این‌که روزنامه‌نگار شوم، بی‌ آن‌که روزنامه‌نگاری را بشناسم تصویری از این شغل را در ذهن داشتم. حالا قلم و صفحه کلید بخشی از وجودم هستند و دبیری روزنامه همشهری مازندران بیشترین زمان را در شبانه‌روز از من می‌گیرد. لذتی دشوار که نتیجه‌اش را هر روز می‌بینم. شغلی که تمام نمی‌شود و هر چه پیش‌تر آمدم، بیشتر دریافتم که کمتر می‌دانم. این ویژگی روزنامه‌نگاری است. پیشه‌ای بی‌رحم و دوست داشتنی که آرامش را می‌گیرد تا خیالی را آسوده کند. برای همین من روزنامه‌نگار نیستم. هیچ روزنامه‌نگاری نمی‌تواند «من» باشد. روزنامه‌نگار جمعیتی را در خود دارد و از آن جمعیت هویت می‌گیرد…